Barbara Jastrzębiec-Myszkowska

Szczęście

Tylko ona cię zbawi, przeklęta i jedyna, gwiazdy wyprawi, rytm święty, mowa - POEZJA - K.I.Gałczyński.
Epikur za najwyższe dobro uważał brak cierpienia. Dla niego człowiek, który nie cierpi, stawał się automatycznie człowiekiem szczęśliwym. Ważne założenie tej filozofii, stanowiła swoista radość życia, korzystanie z jego uroków, cieszenie się tym co daje los.
XVI w – J.Kochanowski: Los to koło Fortuny. Na podstawie fraszek Jana można wytypować dekalog człowieka szczęśliwego.

I tak:
1 - korzystaj z życia
2 - bądź wesół
3 - kpij z przywar ludzkich
4 - kochaj świat i całe jego piękno
5 - znoś cierpliwie przeciwności losu
6 - kochaj ludzi
7 - ignoruj to co ziemskie, doceniaj to co boskie
8 - śmiej się i baw
9 - bądź wrażliwy
10 - bądź ostrożny.
Współczesny epikureizm wyrażę wierszem Czesława Miłosza "DAR" z tomu "Gdzie słońce wschodzi i kędy zapada" 1974. Zacytuję ten wiersz w całości:

Dzień taki szczęśliwy.
Mgła opadła wcześnie, pracowałem w ogrodzie.
Kolibry przystawały nad kwiatem kapryfolium.
Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć.
Nie znałem nikogo, komu warto by było zazdrościć.
Co przydarzyło się złego zapomniałem.
Nie wstydziłem się myśleć, że byłem, kim jestem.
Nie czułem w ciele żadnego bólu.
Prostując się, widziałem niebieskie morze i żagle.

Mam z tym wierszem skojarzenia na rozszerzoną lirykę bezpośrednią /taka forma amerykańskiego haiku/. Wiersz ulotny, jak chwilowe szczęście. Kontakt z przyrodą pozbywa złych uczuć, wspomnień i myśli. Nawet ból znika. Nasuwa mi się taka myśl - utrwalajmy szczęśliwe chwile w wierszach, w zapiskach, we wspomnieniach, pamiętnikach. Papier jest cierpliwy i wysłucha nas. Na zakończenie Wisławy Szymborskiej:

Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch tych samych spojrzeń w oczy.

I fragment K.I. Gałczyńskiego z pieśni nad pieśniami:
A za oknem migotliwie Wenus gałąź opromienia, chciałbym wszystkie takie chwile ocalić od zapomnienia.