Smok Wawelsk - bajka z morałem

Wkurzony może być każdy - pomyślał Smok i buchnął ogniem w stronę gawiedzi.

 - No bo co, kurcze blade, mieli mi przyprowadzić dziewicę!!! D z i e w i c ę!

A nie to coś!!!

Chciałem blondynkę, z zalotnymi dołeczkami w policzkach, zwiewną i uroczą, a przyprowadzili mi starą Maciejową. Zrzędliwą i rozwrzeszczaną matkę licznej gromadki dziecisków - tu przeraźliwie zazgrzytał zębami i splunął siarką.

 - Urodą – ryknął wściekle - ta stara Maciejowa raczej nie grzeszy i Nobla mógłby dostać ten, kto dopatrzyłby się w niej coś pięknego. I jeszcze wmawiają mi, że to skarb prawdziwy i najcenniejszy klejnot w ich okolicy. Głupcy!!!

Do diabła z takim skarbem.

No to się wziąłem i wkurzyłem.

Smok łypnął zielonymi ślepiami, buchnął ogniem, strzelił ogonem jak z bicza i zaryczał tak, że pospadały z chałup wszystkie kominy, krowom zawiązały się ogony na supły, chłopy wyłysiały, koty sparszywiały, a kury przestały znosić jaja na okrągły rok.

Gawiedź przypadła do ziemi, wtuliła rozczochrane łby w ściernisko i trwała w bezruchu aż do wieczora.

A Smok szalał i demolował co się dało.

Pomimo, że wkurzony na maksa, to przecież głupi ten Smok nie był.

Złapał starą Maciejową szponami za fraki i odleciał. Leciał tak, leciał, zgrzytał zębiskami, pluł siarką i kalkulował.

 - No stara, no brzydka, no pyskata, ale przecież potrzebna mi jest tylko i wyłącznie do sprzątania!

Wegetarianinem jestem od pokoleń. Korzonki i nasionka jadam, nie pieczyste. Do miotły babę potrzebuję, do ścierki! Nie do gara!

Gdybym chciał ją zjeść, to na cholerę mi jakaś chuderlawa, niedojrzała dziewica. Zamówiłbym babę grubą, cycatą, tłustą, wypasioną. Taka chuda to tylko między zęba przeleci, nawet smaku w paszczy nie poczujesz. Całe to dziewictwo gorycz w pysku zostawia - fuj. Przereklamowane. Mocno przereklamowane!

A u mnie brudno, że strach. Ostatni raz sprzątane było chyba z 500 lat temu.

Świat się zmienia, lata lecą, czas rozejrzeć się za jakąś smoczycą. Nie przyprowadzę żony do takiego bur... – ech, szkoda gadać. Trzeba zrobić porządek. A oni dali mi – tu spojrzał z obrzydzeniem na niesioną w szponach zdobycz – to coś.

A z drugiej strony …. może to i lepiej, że nie młódka. Taka zaraz by się we mnie zakochała, jakiegoś focha strzeliła i zamiast ze ścierą latać, okręciłaby mnie wokół tego swojego, ślicznego, dziewiczego paluszka - i po swobodzie. Z niejedną dziewicą już miałem do czynienia i zawsze kończyło się tak samo. Umowę musiałem rozwiązać i potem przez tydzień wodę z rzeki pić, żeby tej dziewiczej goryczy z gardzieli się pozbyć, a i tak jakieś pachnidła odbijały mi się czkawką przez kolejnych kilkadziesiąt lat. Ohyda!

Ocho! Może to i lepiej, że tym razem trafiła się stara Maciejowa. U niej w chałupie zawsze czysto, a i strawą dobrą z komina pachnie. Może to i lepiej.

A jeśli to naprawdę skarb prawdziwy i najcenniejszy klejnot w okolicy? Może to i dobrze że na nią trafiło? Może...?

Leciał i kombinował jak ten koń, co pod pod górę wóz ciągnie.

Postawił delikatnie kobiecinę w smoczjamie. Popatrzył zielonymi ślepiami – nie taka znowu zła. Że brzydka? No, powiedzmy średnio ładna. Piękno - rzecz gustu.

Obszedł dookoła, szturchnął pazurem, splunął, obwąchał, podrapał się pod pachą.

 - Podobna trochę do prababki – mruknął. Ten sam wytrzeszcz w kaprawych oczach i identyczny kołtun na głowie. O - szturchnął ją w plecy - tu jest nawet trochę ładna. I nie taka znowu stara. W porównaniu z moimi 2874 latami to prawie młódka.

I tak zamieszkali razem.

Smok z Maciejową.

Zamieszkali w smoczojamie nad Wisłą.

W Krakowie.

Pod Wawelem.

Dzieciska Maciejowej fachu szewskiego się wyuczyły. Smok, jak każda porządna jaszczura, co rok zmieniał skórę. Ciżmy ze smoczej skóry podbiły świat. Brazylia, Włochy i Chiny oszalały na ich punkcie. Każda modnisia chciała mieć co najmniej jedną parę.

A Maciejowa?

Maciejowa wprowadziła modę na dredy, brała parówki siarkowe w smoczym oddechu, robiła piling o smoczą skórę i piękniała z dnia na dzień.

A Smok?

A Smok wkurzał się od czasu do czasu na zalewające gród tandetne podróby smoczych butów sprowadzanych z Brazylii, Włoch i Chin.

Wkurzał się, bo wkurzać może się każdy.

Morał: 

Zamiast jak ten Smok wkurzać się bezrozumnie, pamiętaj o wyrabianiu patentów na swoje wynalazki.