Humor zeszytów szkolnych
Zaczerpnięte z "Pegaza na biegunach"
Opracował Józef Bułatowicz

Zbiór w formie książkowej powstał z "perełek" dostrzeżonych przez nauczyciela Józefa Bułatowicza oraz jego koleżanki i kolegów podczas lektury prac uczniowskich, a także wyczytanych w gazetach, głównie w nieocenionym pod tym względem "Przekroju".  Wyd.: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1989
Dla Sagi najlepsze "perełki" wybrała Iza Bociańska :

- Kochanowski stara się uderzyć w najczulsze miejsca szlachcica.
- Jednym z filozofów greckich był Demokryt z Abwery.
- Chłop wolał iść gdzieś pod drzewo, byle nie robić u pana.

- Gospodyni doiła krowy i ryczała w niebogłosy.
- W Australii dotkliwie odczuwa się brak rąk do pracy i dlatego jest mały przyrost naturalny.
- Odyseusz zrzucił z siebie żebraczy strój i stanął w całej swej okazałości przed przerażonymi zalotnikami.
- Jeśli człowieka porazi prąd elektryczny, należy go wyciągnąć z kontaktu i zakopać do ziemi.

- Ludzie pierwotni mieli narządy z kamienia.

- Pasek dobrze się czuł na wsi, lubił zwierzęta i dlatego się ożenił.

- Kajetan Koźmian przez 25 lat gładził swój język.

- Poeta urodził się częściowo w Zaosiu, a częściowo w Nowogródku.

- Słowacki był wątły, bo odziedziczył płuca po ojcu.

- Gaudenty wziął kropidło, zakropił mu oczy i członkiem uderzył w czoło.

- Wallenrod dał znak Aldonie, że już nie żyje.

- Pan Tadeusz zobaczył Zosię na płocie i poznał, że była dziewicą.

- Jacek Soplica szukał zapomnienia pod zakonnym habitem.

- Wacław kochał Klarę przez dziurę w płocie.

- Po wielu staraniach lekarzy pani Mostkowiakowa zmarła.

- Ojciec sprzedał szkapę, aby zaoszczędzić siana dla mamy.

- Wokulski był pozytywistą, bo trzymał rękę na swoim interesie.

- Jak Baśka uciekała na klaczy przed Tatarami, to piana leciała jej z pyska, nozdrza miała rozdęte, a uszy położone po sobie.

- Prezydent bardzo dokładnie rozpatrywał wszystkie sprawy. Czasem się nawet zastanawiał.

- Z niejednego byłby wielki pisarz, gdyby umiał pisać.

- Marynę z gnojem wywieźli na obornik.

- Wiersze, które pisała Konopnicka, przedstawiały obraz nędzy i rozpaczy.