Odejścia - powroty

Odejścia

Sprzątnij chociaż środkiem, błagam. O dziwo głos Michała nie irytował jej. Luminal działał.
- Daj pięć minut i będzie porządek - powiedziała spokojnie Jaga szepcząc pod nosem „ już na zawsze”.

- Kto to może dzwonić - zapytał?

- To do mnie, otworzę - odparła Jaga . - Proszę zabrać walizki - powiedziała taksówkarzowi. Za kilka minut będę na dole i podam Panu adres.

Zamurowało go.

- Co t…y wy…prawiasz?

- Wyprowadzam się.

- Co? Wczoraj przecież rozmawialiśmy.

- Rozmawialiśmy. Ślub albo koniec.

- Nie wygłupiaj się. Mamy czas.

- Ty może masz, ja nie. Tu klucze. I kot. I jeszcze luminal. Mnie nie będzie potrzebny.  I dobra rada, przemyśl chłopczyku moje słowa - każda dziewczyna marzy o sukni ślubnej.

Przypomniał sobie tą rozmowę sprzed kilku lat z Anką. A dziś usłyszał od spakowanej Moniki - kocham cię, ale jeszcze bardziej kocham Manuela. 

- Nic na to nie poradzę choćbyś nie wiem co robił. Odchodzę. Jasia zabieram ze sobą.

Powroty

Była druga w nocy. Obudził go telefon.

- Przyjeżdżam - usłyszał głos Moniki.

- O tej porze? -

- A gdzie mam się podzić z dzieckiem? Stoję na ulicy. Wyrzucił mnie.

- Przyjadę po was.

- Nie, taxi będzie szybciej.

- Czekam - odpowiedział zupełnie rozbudzony.

Trzy miesiące temu odeszła. A miesiąc temu powiedział Manuelowi spokojnie:
- Dzięki że mnie od niej uwolniłeś, mam wreszcie spokój.
Ten nie uwierzył mu. Spodziewał się chyba kłótni, albo że dostanie w pysk. W każdym razie gęsto się tłumaczył z poderwania księżniczki jak mówił.

- Ale ze mnie Macho - drwił potem sam z siebie. Wystarczyła mu gównianą satysfakcja z zadowolonej facjaty choć skręcało go ze złości. Wychodziło to babskie wychowanie. Nigdy nie zdobył się na agresję wobec innych, mimo swoich dwóch metrów. Szalał za nią ale jej o tym nie mówił. Te nieprzespane noce kiedy wyobraźnia szalała były już przeszłością. Uświadomił sobie, że coś się wypaliło. Te awantury o podział dom, o wysokość alimentów i opiekę nad dzieckiem. Rozpamiętywał jej słowa po ostatniej kłótni o Jasia:
- Właściwie to mogę ci go zostawić.
Cóż mnie z tobą łączy? Właściwie nic, nie mamy nawet ślubu. Wyszedł na piętro. Zaścielił łóżko w pokoju gościnnym. Sprawdził pokój Jasia. Stanął przed domem czekając na taksówkę.

Próby powrotów

Wziął z rąk Moniki śpiącego Jasia. Ułożył go w łóżeczku.

- Dobranoc - powiedział do Moniki krzątającej się po kuchni.

- Dobranoc - odpowiedziała mu.

Zasnął. Obudził go ruch. Zerwał się. Monika kładła się obok niego.

- Muszę być z tobą dzisiaj - szepnęła błagalnie.

- Jestem zmęczony. Nie mogę.

Próbowała przylgnąć do niego mocno go obejmując .

- Przepraszam cię ale porozmawiamy rano - powiedział spokojnie odsuwając się od ciepłego ciała Moniki.

- Chcę natychmiast – krzyknęła - rozwaliłeś mój związek z Manuelem. Kpił ze mnie. Powtarzał, że dzięki niemu wyzwoliłeś się z mojego jarzma. Nie byłeś w stanie nawet zawalczyć o kobietę. Do czego ty się nadajesz!

Transakcje

- Wracamy do siebie czy się rozstajemy - zapytała twardo Monika stojąc przed Michałem.

- Zostawiłaś mnie dla Manuela.

- Mam propozycję. Dom jest twój. Tobie nie jest potrzebny. Zostaw mi go. Wezmę kredyt na zakup twojego mieszkania. I rozstajemy się.

- Okej. Jak ci na nim zależy. A Może byśmy jeszcze spróbowali .

- Nie mogę. Zbyt długo byłaś z Manuelem.

- Do cholery, nie widzisz że próbuję sklecić sobie życie. Z tobą nie wyszło. Więc muszę próbować bez ciebie. Jak wiesz los emigranta nie jest łatwy.

- Nie wymawiam ci niczego.

- Nie masz za grosz empatii?

- Powiem ci. Manuel zadzwonił. Chce żebyśmy wrócili do siebie. Muszę być z kimś. Nie chcesz. Więc duś się sam w tych swoich bólach lub wracaj do Polski. Ja do Bratysławy nie wrócę. Mam dość poniewierania się po całej Europie.

Anna Nowińska