Meduzy  -  mało znane stworzenia morskie

Unoszące się w polskim morzu chełbie modre, to tylko jedna z bardzo wielu odmian tzw. meduz.  Zoologicznie jest to gatunek krążkopława. W morzach i oceanach świata jest ich ogromna rozmaitość.  O meduzach opowiada bardzo ciekawie pracownik Instytutu Morskiego w Gdańsku.
Żeby posłuchać i popatrzeć  -  KLIKNIJ >> TUTAJ  lub na obrazek.

Poniżej opowieść Joli Mireckiej o Aretuzie
Nie widziałam jej chyba z rok i wcale nie ucieszyłam się na jej widok. Miałam nadzieje, że może pomyliłam się, może nie poznałam. Ale nie, to na pewno była ONA !

Zasyczałam pod nosem - po co tu się przywlekłaś? Wredoto ty jedna paskudna !

No po co ?  Nikt jej tu przecież nie zapraszał !

No ale trudno. Jest to jest. Podeszłam, ale oczywiście nie dotyknęłam. Nie oszuka mnie. Uroda urodą, ale charakter to ona ma wredny. Mam nadzieję, że szybko pozbiera się i wyniesie w diabły.

Przeskoczyłam nad leżącą na plaży Aretuzą i powędrowałam dalej.

Aretuza
(najbardziej niebezpieczna meduza świata, zwana także "żeglarzem portugalskim")
Żagiel Aretuzy może mierzyć 20-30 cm, a jej macki osiągają długość do 30 metrów. (U nas do tej pory spotkałam dużo mniejsze osobniki.) Eksperci ostrzegają, że spowodowane przez nią poparzenia mogą być bardzo niebezpieczne, m. in. wywoływać mogą tachykardię (przyspieszenie akcji serca), skurcze mięśni i trudności z oddychaniem.
Od 30 do 50 procent poparzeń kończy się w szpitalu. Uczulenie na jad może doprowadzić nawet do zatrzymania pracy serca i śmierci. Poparzenia są szczególnie niebezpieczne dla dzieci, osób starszych i osłabionych.
Ludzie w walce z meduzami nie mają wielkiej broni - mogą je tylko odławiać.

Wszystko przez zmiany klimatu
Według Xaviera Pastora - dyrektora hiszpańskiego Instytutu Oceanografii w Los Alcazares, rozprzestrzenianie się meduz spowodowane jest zmianami klimatycznymi, a także zaburzeniem łańcucha pokarmowego w morzu poprzez zmniejszenie się liczby ich naturalnych wrogów, ryb i żółwi.

Meduzy lubią wodę ciepłą i słoną. Żyją kilka miesięcy. Spotkamy je we wszystkich ciepłych morzach, ale najczęściej w prądzie zatokowym północnego Atlantyku oraz w subtropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku.

Pożywienie i polowanie
Aretuza jest gatunkiem drapieżnym odżywiającym się planktonem, małymi rybami, a także innymi organizmami z miękkimi ciałami, takimi jak małe kałamarnice czy strzałki morskie. Pod pęcherzem aretuzy znajduje się polipy z których zwisają długie macki. Niektóre z nich są zaopatrzone w kapsuły z trującą substancją, służącą do paraliżowania ofiary. Mięśnie parzydełek przenoszą sparaliżowaną rybę do kolonii polipów, która znajduje się pod pęcherzem gazowym. Aretuza chwyta rybę, którą jest w stanie pokonać. Jako przynętę często stosuje małą rybkę odporną na truciznę wydzielaną przez nią. W zamian ryba odżywia się martwymi końcówkami macek i resztkami jej ofiar.

Zwyczaje
Aretuzy spotyka się w ciepłych morzach i oceanach, często w grupach składających się z tysięcy osobników. Ich przepuszczający światło, połyskujący pęcherz wystaje na 15 cm z wody i sprawia wrażenie małego żagla. Jeszcze bardziej zadziwiający jest fakt, że zwierzę to może płynąć nawet pod wiatr aby utrzymać określony kurs. Meduza ta występuje zazwyczaj blisko wybrzeża ale podczas cieplejszych miesięcy dryfuje również chętnie w zimniejsze rejony. Silne, wiejące w stronę brzegu wiatry potrafią ją zwiać na ląd.

Rozmnażanie

Nie jest do końca jasne, w jaki sposób aretuza się rozmnaża. Wiadomo jednak, że rozmnaża się bezpłciowo i że w koloniach znajdują się polipy, odpowiedzialne za rozród. Z nich powstają nowe kolonie. Jeśli przyjmiemy ten punkt widzenia, zauważymy, że aretuzy mogą się nieustannie replikować, co wyjaśniałoby ich wielką ilość. Przypuszcza się również, że żeglarz portugalski podczas śmierci wydala plemniki i jajeczka do oceanu. Powstają z nich nowe osobniki.
-  -  -

Wiadomości zaczerpnięte z:  Wikipedii oraz z  >> serwisu PAP poświęconego nauce polskiej