Karnawał styczeń 2016

Lśniła jak broszka
suknia, czerwono-czarny brokat
pożyczona
nonszalancja nogi założonej na nogę
czerwone usta
były kamuflażem niepokoju
czekała
opuściła powieki by zatrzymać łzy
przyszedłeś
jeden walc trwał wiecznie
zawrót głowy
odszedłeś
ona została
jak ważka wabiła
kolorem sukni
lakierem czerwonym na paznokciach
tańczyła z innymi
rozstania
smutek
żal
pogodzenie
świadoma
że każdy taniec musi się skończyć