Dziecko

 Dziecko to konsekwencja fuzji komórek. Skutek miłości, planowania, zapomnienia lub przemocy. Po
dziewięciu miesiącach rozwoju w łonie matki rodzi się. Jest organizmem z niepowtarzalnym genotypem. W
jego mózgu zapisany jest system operacyjny gwarantujący obsługę wszystkich funkcji życiowych. W systemie
tym są zapisane informacje ewolucyjne i doświadczenia zgromadzone przez poprzednie pokolenia. Znaczna
część pamięci jest wolna, gotowa na przyjęcie aplikacji obsługujących funkcje niezbędne do życia.

Ta cześć
pamięci będzie się zapełniała i modyfikowała całe życie. Najintensywniej po urodzeniu i w ciągu pierwszych
kilku lat. Tu ogromny wpływ ma matka i rodzina, środowisko w którym dziecko będzie rosnąć i rozwijać się.
Później w „programowaniu” będą uczestniczyć coraz szersze grupy ludzi i środowiska ale ich oddziaływanie
będzie uzupełnieniem tego co zostało dziecku przekazane przez najbliższych od urodzenia do dziesiątego –
dwunastego roku życia. Ten pierwszy okres jest kluczowy dla jakości dalszego życia dziecka.
`To najbliższa rodzina kształtuje jego system wartości, daje poczucie bezpieczeństwa, uczy radzenia
sobie z porażkami, niepowodzeniami czy sukcesami. To najbliżsi budują wiarę dziecka w siebie, i
przekonanie o jego wartości, wystarczalności i niepowtarzalności. To ona przygotowuje dziecko do
dojrzałości, samodzielności w podejmowaniu przemyślanych decyzji oraz przyjmowania za nie
odpowiedzialności. Do podejmowania decyzji oraz wyrażania swojego zdania w oparciu o doświadczenie i
wiedzę weryfikowaną w wiarygodnych źródłach. Wymaga to wykształcenia nawyku uczenia się i jej
zdobywania. To najbliżsi w początkowym okresie życia dziecka uczą je miłości, bliskości, budowania i
podtrzymywania relacji, szacunku do siebie i innych. Zarówno do ludzi jak i otaczającego świata.
Bo dziecko przede wszystkim potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, akceptacji, miłości i dobrych
prawdomównych wzorów. Wychowanie dziecka we wzajemnym zaufaniu, mówieniu mu prawdy i oczekiwaniu
prawdy. Istotną w wychowaniu zwłaszcza małego dziecka jest nie tylko treść przekazu ale jego otoczka,
intonacja, mimika i reakcje. Dziecko zwłaszcza w początkowym okresie uczenia się języka odczytuje
wszystkie zarówno werbalne jak i pozawerbalne sygnały. W wychowaniu dziecka podstawowe znaczenia ma
odpowiedzialność, szacunek, życzliwość, zrozumienie i miłość. W wychowaniu dziecka nie są istotne wartości
materialne, ale obecność, rozmowa, wspieranie i towarzyszenie w rozwoju czyli podarowany mu wartościowy
wspólny czas. Od otoczenia dziecka zależy jakość jego przyszłego życia, jego zdrowie, relacje i szczęście.
Tak sobie myślę, że dziecko to coś najwspanialszego i zarazem najtrudniejszego co może się
przydarzyć w życiu.