Okoliczności

    Po ciężkiej nocy obudził się ze świadomością, że wczoraj uczestniczył w pogrzebie kolejnego rówieśnika, a czasy gdy często bywał na ślubach i chrzcinach, a na pogrzebach sporadycznie, bezpowrotnie minęły. Uświadomił sobie, że od pewnego czasu planuje w perspektywie najwyżej roku, a każdy kolejny dzień jest dla niego coraz większym wyzwaniem. Przypomniał sobie jak trudnym dla niego było porządkowanie i likwidowanie rzeczy po zmarłych bliskich mu osobach i postanowił skoncentrować się na porządkowaniu swoich spraw, by oszczędzić tego doświadczenia dzieciom.

Po niespokojnej nocy, z częstymi przebudzeniami wstał rano zmęczony. Przywitały go wiadomości o wojnie za granicą. Widział zniszczone budynki, kobiety z dziećmi uciekające przed najeźdźcami. Usiłował wyobrazić sobie ich ból i strach. Wczuwał się w ich sytuację i uwiadamiał sobie, że może ona być również jego udziałem. Traci spokój i poczucie bezpieczeństwa, które dotychczas mu towarzyszyło mimo tego, że bomby padają i ludzie giną w kraju sąsiednim. Zaczyna myśleć jak się przygotować, na wypadek wojny. Jakie dokumenty i rzeczy przygotować, gdzie się ewentualnie schować przed bombami? Co z dziećmi, co z wnukami? Pytania, których nawet nie potrafiłby wcześniej zadać, teraz same się zadają, nieustannie, natrętnie.

Obudził go nad ranem telefon od córki z wiadomością, że dom jej siostry płonie. Powiedziała, że siostra z rodziną w porę uciekła i są bezpieczni. Straż jest na miejscu i gasi. I żeby się nie przestraszył jak pójdzie do niej rano jak co sobotę z chlebem i gazetą. Obudził żonę i pobiegli tam zaraz po telefonie. Obserwowali dogasający pożar, przytulali wnuczkę i córkę. Zięć, który ich płonący dom wyremontował własnymi rękami, zwykle nierozmowny teraz milczał bardziej. I tak trwali w milczeniu. Razem.

Ostatnie dwa miesiące pokazały mu, że życie to splot różnych okoliczności. Zarówno błahych jak i istotnych. Te ważne, istotne, przełomowe zmieniają bezpowrotnie postrzeganie życia i jego sensu. Przegrupowują hierarchię ważności spraw, weryfikują znajomych i przyjaciół oraz uświadamiają co w życiu ważne, a co niekoniecznie. I chociaż są to doświadczenia traumatyczne, to pozostają jako rozwijające.