Ópa wspómino robota na grubie

- Ópa, czamuś ty mi nigdy niy godoł, że tam na kopalni idzie tela ciekawych rzeczy łobejrzeć?
- Dyć godoł żech, ino żodyn niy chcioł za bardzo słuchać. Óma ino na tyn geltag czekała, niy powiym, bo sie boła, ło mie, jak kożdo baba, ale jak tam na dole wyglóndo, co my tam na tyj szychcie robiymy, to za bardzo niy chciała wiedzieć. A twoja mama, jak bóła dziołszkóm, to tyż miała inksze zainteresowania, zresztóm to je normalne. Tera, jak żech już łoziym lot je na pynzyji, to móm wóm łopowiadać ło grubie?
- Ja, ino że łoziym lot tymu jo bół mały bajtel, to mie to niy mógło interesować. A tera widza, że to łokropnie ciynżko robota. Ciynżko i niybezpieczno.

- Co żes ty synek łoroz taki móndry? Kto ci ło robocie na grubie nałosprawioł?
- Byli my na wycieczce z całóm klasóm na kopalni Guido.
- Ja wiym, to je tyn skansyn, co idzie sie tam cało historia górnictwa łobejrzeć. To sie ciesza, że wos tam zaprowadziyli . Tóż łopowiadej, synku co wyście tam na tyj grubie widzieli.
- Nojprzód my zjechali szolóm na poziom 170, tam my widzieli stajnie, roztomajte narzyndzia, kere już ino tam idzie łobejrzeć. Nojwiyncyj nos interesowały te kónie, co tak ciynżko musiały robić. Przewodnik łopowiadoł tyż ło kanarkach, kere łod metanu zdychały i już bóło wiadome, że trzeba uciekać, bo je niybezpiecznie. Nawet szczury sóm tam na dole pożyteczne, bo pryndzyj niż ludzie czujóm, że coś niydobrego moge sie zdarzyć.
- Ja widza, że tyn przewodnik niy był głupi, musi sie znać na robocie.
- Toć, że sie zno, to emerytowany sztajger.
- Potym my zaś pojechali szolóm, na poziom 320. Tam my mógli łobejrzeć wrymbiarki, kómbajny i inksze urzóndzynia. Widzieli my jak fedruje taki kombajn Alpina. To je take larmo, że żodyn niy mógł zrozumieć jak taki kómbajnista niy ogłuch.
- Ja, mieli my zabezpieczynia, coby niy łogłuchnońc i maski, coby niy wdychać tego marasu, ale i tak, żodyn górnik niy jest blank zdrowy jak idzie na pynzyjo.
- Widzieli my tyż obudowy, nojlepszo je polsko, urzóndzynia do odwadnianio i luftowanio kopalni. Potym my jechali podwiyszanóm kolyjkóm, takóm, kero wozi górników do przodka.
Ópa, a mosz ty jeszcze twój bergmuniok? Jo by musioł policzyć te knefle, eli ich jest richtich dwadziścia dziewiynć
- Ja, to skuli świyntyj Barbary, bo łóna żyła ino dwadziścia dziewiyńć lot. Kajś jest jest we szranku, ale troszka mi tera jest za mały.
- Nasz przewodnik godoł troszka po naszymu, a wiysz, że w mojej klasie ino jo i Maciek umiymy godać.
- Tyż tego niy pojmuja, czamu ludzie wstydzóm się godać . Zdowo im się, że jak zapómnóm ło ślónskij godce, to mogóm udować intyligyntniyjszych. Jak jo bół bajtel, to nóm we szkole niy wolno było godać, a i tak w dóma i na placu kożdy godoł.
- Wiysz, ópa my teraz mómy we szkole taki nowy przedmiot, uczymy się ło historii Ślónska , a te, co niy umióm, uczóm sie troszka godać. Bydymy robić przedstawiynie, jo byda Skarbnikiym. Ciesza sie, bo tam na kopalni tyn przewodnik nóm trocha ło nim łopowiadoł.
- Ło Skarbniku szło by długo bajdurzyć. Jo myśla, że to łón mie uratowoł, jak nos w dziwiyndziesióntym trzecim w grudniu przisuło. Było tómpniyncie, wielkie larmo, a potym ino ćma. Szłapy żech mioł połómane, ale żech nic niy czuł. Bóło nos tam łoziymnastu. Niy wiym, jak długo my czekali, ale jak ratowniki nos znodli, to jo myśloł, ze to Świynty Pyjter po nos prziszoł. Wyratowali nos, ale jednego ślepra i dwóch hajerów tak fest zasuło, że łóni już potym poszli na rynta. Godóm, ci, synek, kopalnia to je niybezpieczne miejsce. Jo by ci mógł wiela takich wspómniyń łopowiedzieć. Niy wszystkie mieli tela szczynśció. Pamiyntóm pogrzyb Jorgusia Dudzika, trzidziści dwa lata mu bóło.
- To bół ópa łod Damiana?
- Ja, Dudziczka potym sama dzieci wychowywała, niy idzie pedzieć na porzóndnych ludzi wyrośli, ale jak Marian, łod Damiana tata chcioł iść robić na gruba, to łóna o mało niy łogłupła, ale niy udało ji sie synka przekónać, co by niy szoł do technikum górniczego. Potym jeszcze na politechnice sztudyjowoł, ale na koniec niy chcioł słyszeć ło inkszyj robocie. Sztajgrym bół na Makoszowach. Tera je naczelnym na Bielszowicach. Fajno kariera, ale łod niygo matka durch się ło niygo staro, coby zaś co złego się niy przitrefióło.
- Nasza pani godała, że bydymy się spotykać z z ciekawymi Ślónzókami, coby nóm ło swoim życiu trocha połopowiadali. Prziszołbyś dó nos, do szkoły?
- Ja, czamu niy. Ino co jo moga pedzieć, prawie kożdy w twoij klasie mo ópy, taty, abo ujka, co robi abo robiył na grubie.
- Ale żodyn tak piyknie niy godo.
- Ja, to je prowda, że godka sie traci. Muszymy ratować nasz piykny jynzyk.
- Powiym pani, łóna do ciebie zadzwóni. Byda sie mógł poasić przed kolegami. Ino musisz spasować tyn bergmuniok, możno jeszcze go łobleczesz.